تشکیلات داخلی کشور در زمان داریوش

بنا به گفته ی هرودوت داریوش سراسر متصرفات امپراطوری را به بیست یا بیست وشش ایالت یا ساتراپی بزبان یونانی تقسیم کرد.اما داریوش در کتیبه ی نقش رستم شمار این ایالات را سی واحدقید کرده است.پادشاه به هریک از ایالات یکنفر والی می فرستاد که یونانیان او را ساتراپ وایرانیان خشتریاوان مینامیدند وامروزه فرماندار یاشهربان خوانده می شود.در ضمن برای انکه از تمرکز قدرت در دست فرد واحد جلوگیری شود و کسرت نفوذو قدرت ناشی از تمرکز شور استقلال درسرهای فرمانروایان ایالات نیفکند یکنفر را بعنوان فرمانده نیروهای پادگان و بهمراه او ماموری را با شغل دبیری بهر ناحیه گسیل می داشت.فرمانده قوا و دبیر در نهان برکار یکدیگر نظارت داشتندودبیر احکام را مستقیما"از مرکز بدست می اورد.دبیر در واقع حکم بازرس و جاسوس شاه را داشت و مامور بود در کار والی و فرمانده نیروها تجسس کند و معلوم داردکه ایااحکام و فرامین مرکز بخوبی اجرا میشودیا نه ودر نتیجه وظیفه ی وی اقتضا می کرد که مستقیما با مرکز کشور در تماس باشد.یونانیان فرمانده قوا را "کارانس مینامیدند.هر ایالت دارای قلعه هائی مستحکم بودو گروهی بنام ارگاپات مسئولیت نگاهداری انها را بعهده داشتن.علاوه بر تشکیلات موجود در هر ایالت در مرکز کشور سازمانی برای حفظ امنیت عمومی تشکیل شده بودکه در هر ایالتیک شعبه داشت.کار عمده و مهم این شعب فرستادن اگاهی های لازم در مورد فرمانروایان و فرماندهان به اداره کل بود .علاوه بر این تشکیلات که تا ان زمان در هیچیک از کشورها سابقه نداشت هر سال از طرف پادشاه یک هیات بازرسی که اعضای انها چشم و گوش شاه خوانده میشدند به ولایت فرستاده می شد گروهی نظامی انها را همرایی می کردند تا در موقع لزوم انرا از کمک نظامی خویش برخوردار سازند.داریوش برای ایجاد سرعت در امر لشگرکشی در سراسر کشور دست بایجاد راههای بسیار زد که مهمترین انهابه"راه شاهی"معروف بود این راه که سارد را به شوش می پیوست بقول هرودوت2400کیلومتر درازا داشت.راه مزبور ازسارد پایتخت لیدی سابق شروع م شد پس از گذشتن از فریجیه1 به رود هالیس(قزل ایرماق کنونی)واز انجا به پتریوم پایتخت قدیمی اقوام هیت میرسید.سپس برای رسیدن به فرات و ساموزارت از قسمتهای کوهستانی می گذشت در نینوا رود دجله واقع در نزدیکی موصل را پشت سر می گذاشت در امتداداین رودخانه درراهی که امروزه موصل را به بغداد میپیوندد ادامه می یافت و پس ازعبور از سوریان به شوشتر منتهی می شد در فاصله های معینی از این راه مهمانخانه هائی بمنظور استراحت مسافران بنا شده بود و همچنین در هر یک از نقاط گروهی نظامی مستقر بودند تا از دامنه های صعب العبور سلسله کوهها محافظت کنند.علاوه بر این در قلعه های مستحکم جاده ی مزبور پادگانهای نظامی استقرار کرده بوذ.در منزل های بین راه اسب های تندرو وجود داشت تا چاپارها چه در زمان صلح چه جنگ و لشگرکشی بتوانند در کوهتاترین مدت وبا شتابتمام احکام و فرمانها را به ولایات و ساتراپها برسانند.ترتیب رساندن نامه و فرمان باین صورت بود که پیک یا چاپار نامه یا فرمان را حمل میکرد ودر منزلی که بدان میرسید تسلیم چاپار بعدی میکرد به این ترتیب ادامه داشت تا نامه یا فرمان به صاحب ان ارائه گردد.چاپارها با رعایت این مراتب که بوسیله داریوش سازمان یافته بود راهی بسیار دشوار و سخت و دراز را تنها در مدت یک هفته میپیمودند در حالی که کاروانهای تجاری برای طی این راه نود روز صرف میکردند.در زبان پارسی قدیم چاپارهای مزبور وحرکت انها بوسیله ئ اسبان تازه نفس را انگارایون می گفتند.

فریجیه یا فریگیا کشوری در مرکز اسیای صغیر وشهرهای مهم ان قونیه سیزک ابیدوس ترواوگوردیوم بود.فریگیان شدیدا"در برابر هیتیان پایداری کردند ولی در سال 700پ.م کشورشان ضمیمه ی لیدی شد

پایان قسمت اول

یکشنبه 12 دی 1389 - 4:20:25 AM